مساله بازگشت به گذشته نیست،
بازگشت به امیدهای گذشته است.
«آدورنو»
چه لذتی در نوستالژی هست که این قدر سخت جانش می‌کند؟ به دوستی ها و روابطی پای بندی که پایان گرفته‌اند، ولی فکر می‌کنی دوباره می‌توانی آن احساساتی را که زمانی برمی‌انگیخته‌اند، بازگردانی. ناتوان از روبرو شدن با واقعیت تلخ جدایی، به چیزهایی فکر می‌کنی که زمانی به زندگی‌ات رنگ می‌داده. تصویری ناقص و دل بخواه از گذشته می‌سازی و غوطه‌ور در خیال‌پردازی، در جریان زندگی هر روزه، رابطه‌ی خودت را با واقعیت می‌بری.
اما افسوس ...
واقعیت خودش را تحمیل می‌کند!
No comments:
Post a Comment