من رویایی دارم

امروز زادروز مارتین لوتر کینگ پسر است؛ نماد عدم خشونت در تاریخ ایالات متحده آمریکا و یکی از رهبران جنبش احیای حقوق مدنی سیاهپوستان و اقلیتها در ایالات متحده. در 1955  بدنبال اجرای قانون تفکیک نژادی اتوبوسهای شهر مونتگمری او تحریم این اتوبوسها را پیشنهاد و اجرا کرد که 385 روز به طول کشید.  نتیجه این جنبش لغو تفکیک نژادی در وسائل نقلیه عمومی بود. او فعالیتهای خود را با سازماندهی راهپیماییهای صلح آمیز برای حقوق برابر استخدامی، انتخاباتی، قضایی و سایر موارد تبعیض آمیز گسترش داد و نماد جنبش شد.  این اقدامات باعث تغییر قوانین ایالتی و تصویب قوانین فدرال جدیدی برای مبارزه با تبعیض اجتماعی شدند. موفقیت او در مبارزه مسالمت آمیز برای حقوق برابر اجتماعی و سیاسی برایش  در 35  سالگی  جایزه صلح نوبل را به ارمغان آورد. تا به امروز مارتین لوتر کینگ جوانترین برنده این جایزه است. فداکاری و مبارزه خستگی ناپذیر او سبب شد تا امروز برای بسیاری از مسیحیان آفریقایی تبار جایگاهی پیامبرگونه داشته باشد.

چند خطی از سخنرانی معروفش:

“من رویایی دارم. روزی این ملت بپا خواهد خواست و این واژه ها را خواهد زیست: “ما این  حقیقت را آشکار و ذاتی می دانیم که همه انسانها برابر آفریده شده اند.”

من رویایی دارم. روزی  دره  های [جدایی] وجود نخواهند داشت و هر کوه و تپه ای [که بر سر راه ماست] پست خواهند شد، زمینهای ناهموار هموار و مکانهای دروغ راست خواهند شد. و جلال پروردگار بر همه آشکار خواهد شد.”

…او در 4 آوریل 1968 درشهر ممفیس ترور شد. برنارد شاو احتمالا همان چیزی را درباره مرگ او می گفت که درباره مرگ گاندی، الهام بخش مارتین لوتر کینگ، گفته بود: “این مرگ نشان می دهد که خوب بودن چقدر خطرناک است.”