قماربازی

همه می دونیم که درآمد انتظاری قماربازی منفی هست. پس چرا بعضی ها قمار بازی 

می کنند؟ معمولا دو سری جواب برای چنین سوالی داده می شه. یکی اینکه قماربازها 

عاقل نیستند و حواسشون نیست چی کار می کنند. دومی هم که معمولا مربوط به سری 

آدمهایی که یه سری درسهای اقتصاد هم پاس کردن اینه که بعلت تمایل اونها به ریسک 

و اینکه آدمهای ریسک دوستی هستند، سود برنده شدن رو خیلی بیشتر از ضرر باختن 

ارزیابی می کنند. مثلا ممکنه یک لاتاری که درآمد انتظاری 10 دلار داره رو به دریافت

15دلار بصورت نقد و قطعی ترجیح بدن.

بنظر من هیچ کدوم از این دو جواب قابل قبولی نیستند. من فکر می کنم کسانی که می 

رن لاس وگاس بخاطر ملاحظات مالی نیست که می رن. در واقع من قمار بازی رو 

بیشتر به مثابه یک سرویس می بینم که قماربازها از اون لذت می برن و قیمتش رو هم 

می پردازند. بودن در یک هتل مجلل با آدمهایی از یک کلاس ویژه و پوشیدن لباسهای 

خاص و … هست که منبع کسب مطلوبیت هست.

حداقل یک دلیل ساده هم در حمایت از این استدلال دارم. اگه قماربازی دلیل مالی 

داشت، بعد از پیدایش اینترنت و اینکه هزینه مشارکت در قماربازی از طریق اینترنت 

بسیار بسیار بسیار کمتر از قماربازی در لاس وگاس هست، باید همه قمارخونه ها 

تعطیل می کردن.

داستان استیو لویت راجع به Drug dealers  البته متفاوت ولی یه جورایی شبیه به این 

هست. توی کتاب Freakonomics می تونید بخونید که چرا با اینکه این گروه وضعیت 

خیلی بدی دارند (حدود 98 درصدشون اگه اشتباه نکنم) همچنان افراد وارد این حرفه 

می شن.

و در نهایت یه جورایی هم به رای دادن شبیه هست. خیلی از اقتصاددونا سعی کرده اند

که منافع مالی رای دادن رو بیارن وسط و نشون بدن که چرا مردم رای می دن. ولی یکی

از مسائل مهمی که مردم رای میدن بدلیل اثرات جانبی حاصل از ملاقات همدیگه و 

اینکه بقیه هم منو می بینن که رای می دم و نشون دادن … هست. یه تحقیق هم هست 

که نشون می ده وقتی بصورت تصادفی رای دادن پستی به یک گروه ارائه شد که می 

تونستند رایشون رو پست کنند و نیازی به حضور در محل نبود، درصد مشارکت کمتر

شد!